Yeni Sayfa 1


	Akış Yolu// Ana Sayfa > Tanımlamalar

Bildirimler

Mermer


Mermer, metomorfizma olayı sonucunda kalker ve dolomitik kalkerlerin yeniden kristalleşmesiyle meydana gelmiş bileşimdir. Bileşimlerinin %90-98'i CaCO3'ten (Kalsiyum karbonat) oluşmaktadır. Düşük oranda MgCO3 (Magnezyum karbonat) içermektedir. CaCO3 kristallerinden oluşan mermerlerde esas mineral “Kalsit” tir. Aynı zamanda az miktarda silis, silika, feldspat, demiroksit, mika, fluorin ve organik maddeler bulunabilir. Renkleri genellikle beyaz ve grimsidir. Fakat yabancı maddeler nedeniyle sarı, pembe, kırmızı, mavimtırak, esmerimsi ve siyah gibi renklerde de olabilirler. Mikroskop altında incelendiğinde, birbirine iyice kenetlenmiş "Kalsit Kristalleri"nden oluştuğu görülür.

Endüstriyel anlamda “mermer”; kesilip parlatılabilen her cins taş mermer olarak kabul edilmektedir. Taşın cinsi ve içeriği ne olursa olsun büyük ebatta blok elde edilebilme, kesilme ve cilalanma gibi özellikler göstermesi, o taşın mermer olarak kabul edilmesine kafi gelmektedir. Bunlardan granit, diyabaz, lösitli siyenit, fanolit ve serpantinler gibi magmadan türeyen kayaçlar da bu suretle mermer tanımının içine girmektedir.
5 Haziran 2004 tarihli ve 25483 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Maden Kanununda Mermer;‘ II. Grup madenler; Dekoratif taşlar, Traverten, Kalker, Dolomit, Kalsit, Granit, Siyenit, Andezit, Bazalt ve benzeri taşlar’ içerisinde yer almaktadır.

Tarihçesi:
Milattan önceki devirlerde inşa edilmiş bir çok eserde mermere rastlanmaktadır. Bu eserlerde kullanılan mermerlerin türleri çok çeşitli olmakla birlikte ebatlarının çok büyük olduğu dikkat çekmektedir. Tarihi , antik tapınaklarda, heykellerde, saraylarda, Mısır firavun mezarlarında, piramitlerde , surlarda, kalelerde, stadyum ve açık hava tiyatrolarında mermere sıklıkla rastlanmaktadır.
Türkiye'deki mermer yatakları ve ocaklarının pek çoğu milattan önce Romalılar, Bizanslılar ve Yunanlılar tarafından işletilmiştir. Türkiye'deki mermer yataklarının büyük bir kısmı özellikle tarihi şöhreti olan Afyon-İscehisar - Bacakale, İzmir- Efes, Kütahya - Altuntaş - Çalça, Bileceik - Gülümbe - Lümbe, Bursa - İznik, İzmit - Gebze, Ankara - Koçhisar, Yozgat - Akdağı, Niğde - Gümüşler başta olmak üzere tüm bölgelere yayılmış durumdadır.
Anadolu'da hakimiyet sürmüş medeniyetler bu mermerin bir kısmını memleket dahilinde yapı ve eserlerde kullanmışken büyük bir kısmını da Avrupa'ya göndermişlerdir.

Mermerin sınıflandırılması: Mermerler hiç bir alakası olmadığı halde günümüzde içeriklerinde (Ca) bulunmayan çeşitli renkteki granitler, diyabazlar ile az miktarda (Ca) ve (Mg) ihtiva eden travertenler, serpatinler, (Mg) içeriği yüksek dolomitik kalkerler ve içinde fosil bulunan sedimanter kalkerler mermer sınıfından sayılmaktadır. Mermerler, oluşum esnasındaki şartlara bağlı olarak farklı mineralojik, kimyasal ve yapısal özellikleresahip olmaktadır. Bu sebeple farklı şekillerde sınıflandırılırlar.

1.Mineral tanelerine göre
İnce taneli mermer (1 mm)
Orta taneli mermer (1-5 mm)
İri taneli mermer (5 mm )
Büyük taneli mermer(1-2cm)

2.Mineral bileşim ve oranlarına göre
Mermer; %95 kalsit (CaCO3) içerir. Masif yapıda ve taneli dokuya sahiptir. Kalsiyum karbonat minerallerinin deniz dibinde çökelip taşlaşmasıyla oluşan bir metamorfik kayaçtır.
Kalkşist; %60-70 kalsit içerir. Şisti yapıda ve yönlü dokuya sahiptir. Klorit, epidot, mika ve lepidolit gibi diğer mineralleri içerebilir.
Spolen; %80 kalsit içerir. Şisti yapıda ve yönlü dokuya sahiptir. Flaapit, tremotil, diopsit, plajioklas ve gröna gibi diğer mineralleri içerebilir.
Mermer-Skarn; %80-90 kalsit içerir. Masif yapıda ve taneli dokuya sahiptir. Epidot, diopsit, gröna, olivin ve plajioklas gibi diğer mineralleri içerebilir.

3.Yapı ve dokularına göre
Masif mermer; kompakt görünümlü, ince ve iri tanelidir.
Laminal mermer; renkli şeritli görünümde, ince taneli şeritler farklı mineral veyaelementler içerirler.
Şisti mermer; yapraklı yapıda ve önemli miktarda mika içermektedir.
Breşik mermer; tekrar kırılmış ikincil minerallerle dolgulanmıştır. Ana dolgular farklı renk ve mineral içerikli olabilirler.

4.Jeolojik olarak
Magmatik kayaçlar (Granit, diyabaz, siyenit vb.)
Metamorfik kayaçlar (Hakiki mermerler, rekristalize kireçtaşları vb.)
Sedimanter kayaçlar (Travertenler, oniks mermerler, çakıltaşı (=konglomera) vb.)
5. Ekonomik Şartlara Göre Sınıflandırma Mermerin bilimsel tanımları dışında yapılan bir sınıflandırma şeklidir. Normal mermerler (mermer, dolomit, konglomera gibi), Sert mermerler (granit, serpantin, diyabaz gibi), Traverten ve oniks mermerler olmak üzere üçe ayrılırlar. 6. Ticari Pazara Ve Renge Göre Sınıflandırma Bu sınıflandırma şeklinde mermer bulunduğu yerleşim yerine ve mermerin rengine göre sınıflandırılır. Buna göre mermer piyasada bu isimle tanınır ve nitelikleri bilinir. Örneğin; Afyon Şeker, Gölpazarı Bej, Marmara Beyazı gibi.

Magmatik kökenli taşlar
Gerçekte mermer olmadıkları halde, mermerin endüstriyel tanımı içerisinde değerlendirilen, güzel görünümlü, cila kabul eden ve yeterince büyüklükte blok elde edilebilen magmatik kökenli kayaçlardır. Bileşimlerinde kuvars, hornblend ve diğer silikatlar bulunur. Bu yüzden blok üretimleri, kesilip parlatılabilmeleri oldukça zordur. Fakat diğer mermer cinslerine göre daha dayanıklıdırlar. Granit, diyabaz, lösitli siyenit ve serpantinler Türkiye'de en çok tanınan magma kökenli mermer örnekleridir.

Dünyada mermer üretim miktarları
Sıra	Ülke	Üretim Miktarları (Ton)
1	Çin	11.000.000
2	İtalya	8.700.000
3	İspanya	4.500.000
4	Hindistan	4.500.000
5	Brezilya	2.000.000
6	Kore	2.000.000
7	Türkiye	2.000.000

Kaynak:

http://tr.wikipedia.org/wiki/Mermer
http://www.madenbilgi.com/metalik-madenler/55-mermer.html

Granit


Granitler, yeryüzünde çok yaygın olarak bulunurlar. Çeşitli yer kabuğu modellerinde görünür. Yeryüzünün temelini teşekkül ettirdiği kabul edilmektedir. Doğada dayk, silis ve batolitler halinde bulunabilir.
Yollarda parke ve bordür taşı, yapılarda yapı taşı olarak çok eskiden beri bol miktarda kullanılmaktadır. Aşınmaya, basınca, darbeye karşı dayanıklı, güzel renkli ve iyi cila kabul eder. Atmosfer tesirlerine ve ayrışmaya karşı direnci yüksektir. Günümüzde daha çok parke ve bordür taşı ve bazı büyük yapılarda kaplama taşı olarak kullanılmaktadır.
Granit, yeriçinde 400 santigrat derece civarında bir ısıya sahip olup, soğuması birkaç bin yıl gibi çok uzun bir zamanı kapsar. Bu ısı aynı zamanda jeotermal suların da kaynağıdır. Yeriçine süzülen suların, granitlerin çatlakları arasındaki hareketi, hem granitin yüksek ısısı ile su sıcaklığını arttırır hem de çözünebilir haldeki mineraller suyun bünyesine dahil olur. Jeotermal suların oluşumu bu şekilde gerçekleşir.
Granit, bileşiminde % 10 - 40 arasında kuvars % 30 - 60 arasında alkali feldispat, % 35 kadar mika ve %10 - 35 arsında koyu renkli mineral bulunduran açık renkli, asidik bileşimli derinlik kayaçlarıdır. Ticari anlamda ise granit, hemen her bileşimde derinlik kayacını içine alan çok geniş bir kayaç grubu için kullanılmaktadır. Piyasada granit , gnays, siyenit, kuvars monzonit, granodiyorit, kuvarslı diyorit, diyorit gibi açık renkli kayaçlara granit terimi ortak bir isim olarak kullanılırken ,gabro, diyabaz, anorzotit ve proksenitlere denilmektedir.

Bileşimi ve bulunuşu:
Granitlerde kuvars, genellikle hacmen % 20'nin üzerindedir. Derinlik külteleri arasında hacmen % 40'tan fazla kuvars ihtiva eden türe rastlanmaz. Kuvars ve ağır silikatlar bakımından zengin olan kayaçlar gabro sınıfına girer. Esas bileşeni olan feldspat plajioklas ve ortoklas (alkali feldspat) halinde olması mümkündür. Birinin diğerine oranı genellikle ikiden azdır. Granitlerde bulunan ikinci ana mineraller muskovit, biyotit, amfibol, piroksen veya nadiren fayalit (demirli olivin) olarak sıralanabilir. Genellikle bunlardan iki veya üçü bir arada bulunur.Çeşitli sınıflamalarda koyu renkli minerallerin oranı farklı olmakla birlikte hacmen % 20'den fazla koyu renkli mineral ihtiva eden taşlara genellikle granit adı verilmemektedir.
Granit, yapılarda en çok tercih edilen malzemedir ve bunun nedenlerini şöyle sıralanabilir:
•Doğal taş içinde doğal granit en sert taş grubudur. Doğadaki en sert yapı malzemesidir. Sertlik derecesi 6-7 mohs'tur.
• Granitte bulunan başlıca mineraller silikat, kuvars ve feldspattır. Silikatlar, limon (sitrik asit), sirke, alkol ve benzeri gibi sıklıkla mutfaklarımızda bulundurduğumuz asidik maddelere reaksiyon göstermezler.
•Granit ısıya ve çizilmelere karşı yüksek derecede dayanıklıdır. Granit bir mutfak tezgahı üzerinde rahatlıkla ekmek kesilebilir, sebze de doğranabilir.
• Granit tüm taşlar içinde en sert ve en kalın olanıdır.
• Diğer taşlarla ve seramikle kıyaslandığında üzerindeki cilayı çok daha uzun süre korur.
•Granitte bulunan feldisipat en düşük su emişini gerçekleştirir. (%0,02-0,04) Böylelikle su tezgahtan sızmaz ve malzeme üzerinde leke bırakmaz.
•Ultraviole ışınlardan etkilenip renk atmaz, doku ve rengini daima korur,her türlü hava koşuluna son derece dayanıklıdır.
•Periyodik bakım gerektirmez, temizliği arapsabunu ile ovarak yapılır ve ilk günkü cilasıyla tekrar kullanıma hazır duruma gelir.
Granitler, ihtiva ettikleri minerallerin karakterlerine göre gruplara ayrılırlar. Tanelerin büyüklüğü, her granitte farklıdır. Renkleri ise feldispatınkine göre isim alır, fakat kuvars hornblend ve mika miktarı fazla olduğu takdirde, renge tesir ederler; beyaz, açık gri, koyu gri, pembe, kırmızı ve zeytin yeşili gibi adlar alır. Tipik bir granitin özgül ağırlığı 2.6 2.8 gr/cm, gerçek prozitesi % 0.4 - 1.5 basınç mukavemeti 1600 3300 kg/cm , aşınma mukavemeti 5 8 kg/cm’dir. Sertliği ise içindeki minerallere bağlıdır ve 6.5 olarak kabul edilmelidir.

Oluşum teorileri
Başlıca iki zıt görüş vardır;
Mağmatik: Granitlerin, ana sıvının veya sıvı kristalin, kristalleşmesi sonucu oluştuğunu kabul eder.
Transformist: Granitlerin mağma olmaksızın meydana geldiğini ileri sürer. Granitlerin tortul kültelerin çoğunlukla katı halde metamorfizma sonucu ortaya çıktığı görüşündedir

Kaynak:

http://tr.wikipedia.org/wiki/Mermer
http://www.madenbilgi.com/metalik-madenler/55-mermer.html

Traverten


CaCO3'lü magma getiriminin (sıcak kaynak suları) atmosferle temas ettikleri yeryüzüne çıkış yerlerinde çıkış anındaki basınca, suyun sıcaklığına ve içerdikleri madensel tuzların yoğunluğuna bağlı olarak amorf veya çok küçük kristalcikler halinde CaCO3'lü çökelek meydana getirirler. Magma suyunun sıcaklığı çok fazla ve kalsiyum bikarbonat oranı çok yüksek olursa; çökelme hızla meydana gelecektir. Bu şekilde meydana gelen oluşuma traverten çökelmesi denir. Bu taşların hafif veya fazla miktarda bitki sap ve yaprakları ayrıca deniz ve kara canlılarının fosillerini içerenlerine "Kalker Tüfü" denir. Kalker Tüflerine en güzel örnek; dünyada eşsiz olduğu bilinen ve sadece Türkiye'de Kütahya çevresinde çıkartılan üreticisine göre chocolate veya cappuccino adıyla anılan türdür. Travertenler inşaat bakımından önemli kayaçları teşkil ederler. bunlar büyük bloklar halinde uygulandığı gibi, kesmek suretiyle kaplama malzemesi olarak da kullanılırlar.

Traverten uygulama türleri
Honlama: Traverten fayansın yüzeyinin belli başlı aşındırıcılarla yarı mat hale getirilmesidir. İyi bir honlanmış yüzey, ne ışığı yansıtacak kadar parlak, ne de kaba mattır, saten dokusunu andırır.
Cilalama: Traverten fayansın yüzeyinin belli başlı aşındırıcı gruplar ile ışığı yansıtacak kadar mükemmel pürüzsüz bir yüzeye ulaştırılmasıdır.
Fırçalama ( Patinato ) :Traverten fayansın yüzeyinin özel aşındırıcı fırçalar ile eskitilmiş bir doku kazanıncaya kadar aşındırılmasıdır.
Kenar Kırma: Traverten fayansın kenarlarının mekanik işlemler sayesinde hafifçe kırılarak antik, eskitilmiş bir doku kazandırılmasıdır.
Eskitme - Tamburlama: Traverten ürünlerin çağlar boyunca maruz kalacağı erozyon ve eskimiş görünümünün mekanik yollar ile kazandırılmasıdır.
Dolgu: Travertenin bünyesinde doğal olarak bulunan boşlukların veya gözeneklerin özel çimento veya kimyasal maddeler ile doldurulmasıdır.
Cross - Amerikan Kesimi: Travertenin tabakalarına paralel olarak yapılan kesimdir. Bu tip kesim daha az hareketle ve durağan bir doku görünümü vermektedir.
Damar - Vein Kesim: Travertenin tabakalarına dik olarak yapılan kesimdir. Travertenin tüm doğal güzelliği ve çizgisel yapısallığı göz ününe serilir.

Kaynak:

http://tr.wikipedia.org/wiki/Mermer

Çimstone


Çimstone, İtalyan Breton firmasının geliştirdiği ileri teknolojik süreçle üretilen kuvars esaslı kompoze taştır. Doğadaki en sert mineral taşlardan biri olan kuvars, Çimstone’a eşsiz sağlamlık ve dayanıklılık kazandırır. Yapısını oluşturan kuvars minerali sayesinde Çimstone, yüksek aşınma, çizilme ve darbe dayanımı gösteren, hemen hemen hiçbir asit ve bazdan etkilenmeyen, leke tutmayan, sınırsız renk ve doku alternatifli, hijyenik bir yüzey kaplama malzemesidir. Çimstone, estetiği işlevsellikle buluşturan eşsiz özellikleri sayesinde başta mutfak tezgahları ve banyo bankoları olmak üzere zeminden cepheye, merdiven basamağından sehpaya projelerin farklı alanları için ideal bir üründür.

Çimstone, kuvars esaslı polyester reçine bağlayıcılı bir tür kompoze taştır. Çimstone'un %92-95'ini doğadaki en sert mineral taşlardan biri olan Kuvars oluşturur. Hemen hemen hiçbir asitten ve bazdan etkilenmeyen, alev almayan, 7 Mohs sertlik derecesi ile yüksek çizilme ve aşınma dayanımı gösteren Kuvars'ın sahip olduğu tüm üstünlükleri kullandığı teknoloji sayesinde aynen yüzeylere taşıyan Çimstone, banko, tezgah, zemin, cephe gibi her tür yüzey için mükemmel bir malzemedir. Çimstone, her zevke ve ihtiyaca uygun ürünler sunar. Çimstone, aşınma dayanımı yüksek, leke tutmayan, sağlıklı ve sınırsız renk alternatifli özel bir yüzey kaplama malzemesidir.

Dayanıklık Yüksek Aşınma Dayanımına Sahiptir: Mohs cetvelindeki değerlere göre sertliği ile elmasın sertlik derecesine yaklaşan kuvars sayesinde Çimstone metal veya benzeri malzemelerle çizilmez, yoğun sirkülasyon olan alanlarda bile yüksek aşınma dayanımı gösterir. Kırılmaz, Eğilme ve Darbe Dayanımı Yüksektir: Üretim teknolojisi ve kullanılan hammaddeler Çimstone'a yüksek darbe ve eğilme dayanımı kazandırır. Kesim ya da nakliye işleri sırasında çatlamaz, kırılmaz.

Hijyen
Sıvı Emmez: Su emme katsayısı %0.05 gibi son derece düşük bir orandadır. Bünyesine sıvı kabul etmeyen Çimstone, bu özelliği sayesinde leke tutmaz. ’un yüzeyinde bakteri üremesi gerçekleşmediği, yüzeyin çok kolay temizlenebildiği ve temizlik sonrası mikrobiyolojik hijyen açısından tamamen güvenli olduğu raporlanmıştır.
Kılcal Çatlak Barındırmaz: Çimstone homojen ve kompakt bir yapıya sahiptir. Kılcal çatlak bulunmayan dokusu mikro organizmaların üremesine izin vermez, mikrop barındırmaz. Hijyen Raporuna Sahip Tek Yüzey Kaplama Malzemesidir: LGA Qualitest GmbH adlı Alman Ürün Analizi ve Güvenilirliği Merkezi tarafından gerçekleştirilen hijyen tetkiki sonucunda, küf mantarları ve dirençli bakterilere maruz bırakılmış Çimstone hijyen raporunu almayı başarmış tek yüzey kaplama malzemesi olup, üzerinde yiyeceklerin hazırlanacağı en güvenilir yüzeyi sunar.

Temizlik Çimstone parlaklığını kuvarsın doğal ışıltısından alır. Sonradan parlatma gerektirmez. Suda çözülen nötr bir deterjan temizlik için yeterlidir, polisaj (yerinde silim) gerektirmez. Bu nedenle temizlik giderlerinden önemli ölçüde tasarruf sağlar.

Asit ve baz dayanımı Çimstone, asit ve bazların yıpratıcı etkilerine karşı yüksek dayanım gösterir. Bu nedenle kimyasalların yoğun kullanıldığı laboratuvar ortamlarında bile güvenle kullanılır.Çimstone uygulanan banko ve tezgâhlarda limon, zeytinyağı, sirke, şarap ve benzeri maddeler leke yapmaz, kolaylıkla temizlenir.

Kaynak:

http://www.cimstone.info.tr/

Mihrap


Mihrap (Arapça: محراب ). Câmide imamın namaz kılarken cemaatin önünde durduğu, kıble tarafındaki duvarın ortasında bulunan, oyuk, girintili yer anlamında bir terim. Çoğulu "mehârîb"tir. Bu bölüm, savaş âletine benzetilerek mihrap denilmesi, şeytan ve kötü düşünce ve arzularla savaş yeri kabul edilmesindendir.
Kur'an'da Mihrap: Kur'an'da "mihrap" sözcüğü ve çoğulu şu âyetlerde geçmektedir. Kudüs'te Mescid-i Aksa bünyesinde, Meryem'in barındığı bir bölme anlamında şöyle kullanılmıştır: "Rabbi onu, güzel bir şekilde kabul etti ve onu güzel bir bitki gibi yetiştirdi. Onu Zekeriyya'nın himayesine bıraktı. Zekeriyya Meryem'in bulunduğu mihrâba her girdiğinde onun yanında yiyecek, rızık buldu. "Bu,.sana nereden geldi ey Meryem?" dedi". Meryem; "O, Allah tarafındandır. Şüphesiz Allah, dilediğini hesapsız bir şekilde rızıklandırır" (Ali İmrân, 3/37).

Namaz kılınan yer ve mabed anlamında olmak üzere şöyle buyrulur:
"Zekeriyya mabedde (Mihrâb) namaz kılarken, melekler ona şöyle seslendiler": Allah sana, kendi sözüyle meydana gelen İsa'yı tasdik eden, efendi, iffetli ve salihlerden bir peygamber olan Yahya'yı müjdeliyor" (Ali İmrân, 3/39). "Zekeriyya mabedden (mihrâb) kavminin önüne çıktı" (Meryem, 19/11). "Ey Muhammed! Sana davacıların haberi geldi mi? Hani onlar duvardan Davud'un ibadet yeri olan "mihrâba" tırmanmışlardı" (es-Sâd, 38/21). Çoğulu köşk ve saray anlamında kullanılır: "Cinler, Süleyman'ın istediği gibi saraylar (mehârib), heykeller, havuzlar kadar büyük çanaklar ve sabit kazanlar yaparlardı" (Sebe; 34/13).

Mihrabın Mimarisi ve Tarihçesi: Mihrâb, günümüzde genellikle caminin kıble duvarı oyuk şekilde inşa edilerek ve çevresi de yazı veya diğer süs unsurları ile süslenerek yapılır. Çini, mermer veya ahşaptan yapılan ve sanat değeri oldukça yüksekmihrapları vardır. Cami zemininden 15-20 cm. yüksek yapılanlarına da rastlanır.

Mihrâbın camilere günümüzdeki şekliyle girmesi Emeviler devrine kadar dayanmaktadır. İlk zamanlarda, yani; Peygamber döneminde kıble, mihrâb ile değil, renkli bir çizgi veya üzerinde belirli işaretler bulunan bir taş levha gibi herhangi bir işaret ile gösterilmekteydi. Emeviler devrinde camilerin ayrılmaz bir unsuru olarak dini hayata giren mihrâblar, Selçuklular ve özellikle Osmanlılar zamanında yapılan taş ve çini çeşitleriyle diğer İslam ülkelerinin hiç birinde görülmeyen bir değişiklik arz etmiştir. Bilhassa Bursa'daki Yeşil Camii'nin mihrâbı, Selçuklular devrinde bile rastlanmayan bir zenginlik ve ve ihtişam gösterir. Ayrıca bu caminin çinili mihrabı kendi cinsleri arasında en büyük ölçüde yapılmış olanıdır.

Mihrâb süslemelerinde değişik renk ve stillerde şekillerin yanı sıra, nefis hatlarla "Âyetül-Kürsî" olarak bilinen Bakara suresinin 255. âyetinin yazıldığı da olur. Mihrabın hemen üzerine "Zekeriyya, Meryem'in bulunduğu mihrâba her girdiğinde" anlamına gelen "Küllemâ dehale aleyhâ Zekeriyyal Mihrabe" (Ali İmran, 3/37) âyetinin yazılması alışkanlık haline gelmiştir. İslâmî bakımdan mihrabın çevresine böyle bir âyet veya hadis yazımı şart değilse de, cemaatin okuyarak yararlanması için mihrâbla ilgili bir âyetin yazılmasında bir sakınca bulunmaz. Ancak yukarıdaki âyetin yerine, namazın şartlarından birisi olan "kıbleye yönelme"yi hatırlatan; "Ey Muhammed! Yüzünü Mescid-i Haram tarafına çevir"anlamındaki, "Fevelli vecheke şatral-Mescidi'l-Haram" âyetinin (bk. Bakara, 2/144,149, 150) yazıldığı da görülmektedir.

Diğer yandan mihrâbın sağ üst kısmına "Allah", sol üst kısmına "Muhammed" veya üst kısma yalnız "İhlâs" sûresinin yazıldığı da görülür. Osmanlılarda geceleri imamın namazda görülebilmesi için mihrabın iki tarafına büyük ve yüksek bir şamdan konulmakta ve bunlara dikilen kalın mumlar geceleri yakılmaktaydı. Günümüzde petrol lambalarının veya elektriğin aydınlatmada kullanılmasıyla bu şamdanlar bazı büyük camilerde süs ve hatıra olarak korunmaktadır.

Kaynak:

http://tr.wikipedia.org/wiki/Mihrap

Minber

Vaaz Kürsüsü

Şadırvan

Pencere ve Kapı Sövesi